POZYTYWIZM Pozytywizm wywodził się z nurtu filozoficznego oświecenia, który przeciwstawiał się metafizyce, a więc wszelkim teoriom idealistycznym, nienaukowym, trudno przyswajalnym przez umysł ludzki, a budował wiedzę o świecie na badaniu faktów dostępnych rozumowi i sprawdzalnych empirycznie. Rozwój pozytywizmu w Europie… Czytaj dalej → Do pierwszego zadania udało mi się znaleźć tylko cechy pozytywistyczne. 1. Przeżywa „przygodę” z nauką – studia (nie zgłębia tam filozofii czy literatury, ale przedmioty ścisłe) oraz działalność naukowa. Poza miłością do Izabeli okazuje się Wokulski kierować rozumem i postępuje racjonalnie. Study with Quizlet and memorize flashcards containing terms like 1 cecha r, 2 cecha r, 3 cecha r and more. omów cechy Wokulskiego jako romantyka. cechy Wokulskiego jako pozytywisty. Charakterystyka Na6.pl. Lalka - Problematyka utworu; Zaliczaj.pl. Czy wokulski to romantyk czy pozytywista? Przedstaw swoją tezę w formie Rozprawka na czwartek do godz. 20.00!Stanisław Wokulski jest głównym bohaterem powieści, postacią najlepiej zarysowaną i Wokulski - cechy romantyka: Romantyczna biografia okresu młodości - walka w powstaniu o wolność i niepodległość, zesłanie na Syberię; miłość do Izabeli - nieszczęśliwa, nieodwzajemniona, idealizowanie przedmiotu uczuć, pragnienie "komunii dusz", traktowanie ukochanej jak "bliźniaczej duszy", z którą życie na ziemi jest rajem Wokulskiego jako romantyka lub pozytywisty. A przecież nie tak miało być. Wszystkie wahania Wokulskiego w powieści musiały być prawdziwe, szczere, a nie byłoby tak, gdyby można było go nazwać stuprocentowym pozytywistą czy romantykiem. Tak więc Wokulski był po prostu człowiekiem, na tyle realistycznie przedstawionym, Miał też charakter romantyka: dynamiczny, zdeterminowany w dążeniu do własnego szczęścia, niecierpliwy. Był też człowiekiem wielkich gestów, wbrew pozorom nie zależało mu na pieniądzach. To przeplatanie duszy , charakteru romantyka i pozytywisty tkwiło w nim nieustannie. Do typowych cech pozytywisty dołączają się cechy romantyka. Wokulski ko¬cha Izabelę uczuciem rodem z XIX-wiecznych romansów: ubóstwiają, idealizuje, co nie przeszkadza mu jej zdobywać tak, jak robiłby to rasowy pozytywista: otacza swą bogdankę siecią intryg finansowych. Są jednak momenty, w których natura pozytywisty dochodzi do głosu. Znamienne są jego rozmyślania podczas wędrówki po Powiślu. Wokulski mysli nad tym, jak zwalczyć nędzę i ciemnotę. Duże sumy przeznacza na szpitale i przytułki. Założeniu spółki do handlu ze Wschodem przyświecają również pozytywistyczne cele. -Wokulski ma cechy romantyka i pozytywisty, jako romantyk jest patriotą i przeżywa nieszczęśliwą miłość, podobnie jak żyjący w tamtej epoce z zaznaczeniem, że Wokulski przeżywa nieszczęśliwą miłość do kobiety, a Mickiewicz do ojczyzny. j2npJ. Stanisław Wokulski, bohater powieści Bolesława Prusa Lalka to człowiek przełomu dwóch epok – posiadał w sobie cechy romantyka i pozytywisty. Żył na zrębie dwóch epok, oglądając się wstecz, nieustannie szedł do przodu, będąc wiernym ideałom romantycznym, włączał się swoją pracę w realizację programu pozytywistów. O jego romantycznej duszy świadczy jego patriotyzm oraz pojmowanie miłości. Wokulski poświęcał się dla ojczyzny, brał udział w powstaniu styczniowym, narażał życie, za co został zesłany na Syberię do Irkucka. W 1870 r. wrócił do kraju, gdyż jak wyznał, tęsknił za ojczyzną. Gotów był ofiarować jej całą swoją wiedzę i umiejętności. Lecz szybko się rozczarował, nikt go nie potrzebował, czuł się wówczas osamotniony i zawiedziony. Uczucie jakim darzył pannę Izabelę Łęcką jest także prawdziwie romantyczne. Wychowany na poezji romantycznej, wierzył w czystą i bezinteresowną miłość. Zakochał się od pierwszego spojrzenia. Nagła i gwałtowna miłość do pięknej arystokratki, staje się sensem jego życia. Bohater przypomina romantycznego kochanka, Wertera czy Gustawa z IV cz. „Dziadów”. Wciąż myśli o niej, pragnie ją uszczęśliwić, nic w życiu nie stanowi dla niego równie wielkiej wartości. Toleruje tylko małżeństwo, jako efekt miłości. By zdobyć serce ukochanej jest gotów do największych poświęceń. Wyjeżdża za granicę, by pomnożyć swój majątek i pokonać bariery dzielące kupca od arystokratki, by być jej godnym. Strony: 1 2 3 Stanisław Wokulski- romantyk czy pozytywista?Studiumpsychologiczne postaciWokulski - romantyk czy pozytywista?12WnioskiWnioski:Czy Wokulski popełnił samobójstwo, czy może jak prawdziwy romantyk przeszedł metamorfozę i poświęcił się wyższym celom?Wokulski to bohater o skomplikowanej osobowości, łączący w sobie cechy romantyka i pozytywisty. Patrzy na świat i ludzi przez pryzmat wiedzy naukowej, skłonny jest do chłodnej analizy i krytycznej oceny zjawisk i osób. Z drugiej strony, zdolny do podporządkowania swojego życia wielkiej, romantycznej miłości. Wewnętrznie rozdarty, a jednocześnie skuteczny w działaniu. Sam Prus nazywa go "romantykiem w kapeluszu pozytywisty".Dwoistą naturę Wokulskiego najlepiej podkreśla zakończenie powieści. Gdyby przyjąć, że Wokulski wysadził ruiny w Zasławiu, to oznaczałoby, że nie mógł pogodzić się z uczuciem do Izabeli i popełnił samobójstwo (typowy romantyk), jeżeli przyjąć, że wyjechał w podróż, do Geista, by zająć się pracą badawczą, wskazywałoby na jego fascynację nauką (typowy pozytywista).Szuman o Wokulskim:"Był to zawsze człowiek czynu, który co mu przyszło do głowy, czy do serca, wykonywał natychmiast. Stopiło się w nim dwu ludzi... Romantyk sprzed roku 1860 i pozytywista z siedemdziesiątego. To, co dla patrzących jest sprzeczne, w nim samym jest najzupełniej konsekwentne"+ infoKim jest bohater dychotomiczny?bohater dychotomiczny - to bohater złożony z dwóch osobowości i dlatego nie poddający się jednoznacznej ocenie; to bohater wewnętrznie skomplikowany, posiadający cechy wzajemnie wykluczające się (np. Wokulski - romantyk? pozytywista?)Przeżycia wewnętrzne Stanisława WokulskiegoPrzeczytaj uważnie fragmenty "Lalki", a następnie uzupełnij 1Fragment 2Fragment 3Fragment 4Fragment 5Fragment 6Tabela: Wokulskiegofragment IWokulski jest po pierwszej rozmowie z Izabelą, która miała pretensje o wykupienie rodowych sreber– Wokulski jest zdenerwowany;– doświadcza skrajnych emocji (od silnego podekscytowania do obojętności);– zatapia się we własnych myślach;– jest rozczarowany Izabelą, bo okazała się kobietą wyniosłą, potraktowała go z pogardą, a miał inne wyobrażenie na jej temat; oszukuje sam siebie ( już mnie nic nie obchodzi);– Wokulski jest smutny, sfrustrowany i przygnębiony (Głupie życie!);– czuje się człowiekiem wypalonym wewnętrznie (Cóż będę robił? Czym będę żył?).fragment IISpacer w Łazienkachfragment IIIWokulski wybiera się na obiadu Łęckichfragment IVPobyt w Paryżufragment VOświadczyny w Zasławkufragment VIDepresja po zerwaniu zaręczyni nieudanej próbie samobójczejPodsumowanie1234Wykres uczuć i przeżyć WokuskiegoCo przypomina ten wykres?Wokulski i kobiety, czyli życie uczuciowe bohateraKobiety w życiu Wokulskiego:Bolesław Prus, tworząc rozbudowany wątek Stanisława Wokulskiego, w biografię bohatera wpisuje związki z czterema kobietami:Małgorzatą MincelIzabelą ŁęckąHeleną Stawskąhrabiną WąsowskądCo zatem można powiedzieć o życiu uczuciowym bohatera Lalki?Małgorzata Mincel – Stanisław Wokulski:związek ze starszą kobietą, wdową po Mincluekonomiczne podłoże związkuszybka śmierć MałgorzatyIzabela Łęcka – Stanisław Wokulski:najsłynniejszy związek miłosny w polskiej powieścichęć zbliżenia się do Izabeli motorem napędowym kariery bohaterafinansowa pomoc Wokulskiego dla rodziny Łęckichspotkania Łęckiej z Wokulskim (Łazienki, dom Łęckich, Zasławek, Służewiec, itp.)plany małżeńskie pokrzyżowane flirtem Izabeli ze Starskimsamobójcza próba Wokulskiego, a następnie usunięcie się bohatera z życia publicznegotajemniczy wyjazd Izabeli do klasztoru za granicązniknięcie WokulskiegoHelena Stawska – Stanisław Wokulski:Rzecki próbuje połączyć Wokulskiego ze Stawskąprzeszkoda: brak wieści o mężu Stawskiej i uczucie Wokulskiego do Łęckiejhrabina Wąsowska – Stanisław Wokulski:próba uwiedzenia Wokulskiego przez Wąsowskąnieudany flirtMetafora miłości (historia Węgiełkao królewnie...)Metafora miłości - historia Węgiełka o królewnie jako metafora miłości romantycznejhistoria - treść:wielkie skarby w podziemiach zamku w Zasławiuna srebrnym łóżku śpi panna ze złotą szpilką w głowiepanna nie obudzi się, póki ktoś nie wyjmie jej szpilki i nie ożeni się z niądwa razy w roku usuwa się kamień i można zajrzeć do podziemikowal wszedł do środka i ujrzał skarby oraz pannę; uciekł, gdy kamień zamykał wejściewizja panny prześladowała go bezustanniewizyta u zielarki, która radzi mu znowu wejść do podziemi i wyjąć szpilkę; nie wolno mu się wystraszyćponowne zejście kowala do podziemiwyjęcie szpilki z głowy królewny i przerażenie kowala, że sprawił jej bólstraszydła zjadają kowala, tryska krew, woda w strumieniu i kamienie zabarwiają się na czerwonokrólewna zostaje w podziemiach na wpół rozbudzonaznaczenie:królewna – Łęckakowal – Wokulskiwyjęcie szpilki przez kowala – próba „obudzenia” uczuć w Izabeli przez Wokulskiegośmierć kowala – klęska Wokulskiegocytat: Obudzisz się, ty moja królewno… - rzekł. (słowa bezradnego Wokulskiego skierowane do Izabeli) Nie wiem… może… - za uwagę!dla chętnychDo usłyszenia on-line!Zredaguj do Kącika złamanych serc krótki tekst, w którym udzielisz rad Stanisławowi Wokulskiemu, jak powinien postępować z kobietami, by był szczęśliwy. Język polski, Pozytywizm Stanisław Wokulski - fikcyjna postać stworzona przez Bolesława Prusa, główny bohater powieści "Lalka". Jego postać w polskiej kulturze masowej stała się symbolem przedsiębiorczości. Wokulski pochodził z rodziny szlacheckiej. Gdy ojciec stracił majątek, Stanisław przyjął pracę subiekta w winiarni Hopfera. Kontakty ze studentami rozbudzają w nim chęć zdobycia wiedzy i wiarę, że nauka i praca mogą zmienić jego życie. Porzuca Hopfera, przenosi się do Rzeckiego, uczęszcza do Szkoły Przygotowawczej, a po jej ukończeniu podejmuje decyzję studiów w Szkole Głównej. Wciągnięty w przedpowstaniową konspirację, brał potem udział w powstaniu. Zesłany na Syberię, podjął się pracy naukowej, zdobył szerokie uznanie i powrócił do kraju mając nadzieję, że znajdzie tu szerokie pole działania. Rozczarował się szybko, Warszawa nie potrzebowała uczonych, a były powstaniec niepokoił swoją przeszłością w czasach "pokoju". Podczas pobytu na Syberii opracował plan swego działania dla dobra kraju, ale okazało się, że nikt go nie potrzebował. Małżeństwo z panią Małgorzatą, wdową po Janie Minclu, uczyniło go właścicielem sklepu i wkrótce dawne ideały zastąpiła przyziemna praca nad robieniem pieniędzy. Po śmierci żony powraca do swych zainteresowań naukowych i może po jakimś czasie uczony pokonałby filistra, gdyby nie nagła i gwałtowna miłość do Izabeli Łęckiej. By pokonać bariery dzielące kupca od arystokratki, Wokulski musi zwrócić na siebie uwagę, wedrzeć się do najlepszych domów warszawskich, ale by tego dokonać, potrzebuje wielkich pieniędzy. Pojechał więc na wojnę bułgarsko - turecką i zajmując się dostawami wojskowymi dziesięciokrotnie pomnożył swój majątek. Fortuna Wokulskiego stale rosła, czy to dzięki zwiększającym się obrotom sklepu, czy dzięki współpracy z obrotnym Suzinem, czy też w wyniku działania spółki do handlu ze Wschodem. Świadomość posiadanego bogactwa jest dla niego przyczyną rozterek wewnętrznych, prowadzących do ciągłego rozrachunku z samym sobą. By zdobyć pannę Izabelę, musi udawać wielkiego pana, jeździć własnym powozem, odbywać obowiązkowe spacery w Łazienkach, grać na wyścigach, rzucać garściami złote monety w czasie akcji filantropijnych, w których uczestniczyła ukochana kobieta, by sprawić jej przyjemność organizować kosztowne klaki dla wątpliwej wartości zagranicznych artystów, wreszcie wyrzec się sklepu, gdyż według panny Łęckiej, kupiec nie był godny jej ręki. Poczucie zdrady wobec siebie, wobec dawnych ideałów, powoduje coraz głębsze rozdarcie wewnętrzne. Mimo pogardy jaką często odczuwał dla siebie, Wokulski brnie dalej w drodze po rękę ubóstwianej kobiety. Gdy przekonał się, że ta, którą kochał i czcił, której składał w ofierze samego siebie, okazała się kobietą płytką, pustą i niewiele wartą, gotów był rozstać się z życiem, które straciło dla niego sens. Prus nie rozwiązał ostatecznie i wyraźnie losów Wokulskiego. Zasugerował dwie drogi: Wokulski wybrał samobójstwo lub współpracę z Geistem. Wokulski przegrał swe życie i jako romantyk i jako pozytywista. Przegrał je, gdy jako rycerz wolności bił się o Polskę, za co podzielił z innymi syberyjski los, a żyć mu dalej przyszło w kraju spętanym nie tylko niewolą polityczną, ale i niewolą umysłów i serc. Przegrał je, gdy jako romantyczny kochanek poświęcił wszystko dla kobiety, którą uczynił celem i sensem swego życia. Klęską skończyły się pozytywistyczne dążenia, by wiedzą i pracą służyć społeczeństwu. Nie pozwolono mu ulżyć doli tysięcy biedaków, co wiązał z działaniem spółki do handlu ze Wschodem, nie pozwolono by jego "lwia" energia została spożytkowana w pracy naukowej lub działalności gospodarczej. Wokulski jako romantyk Romantyczna biografia okresu młodości - udział w powstaniu i szybki awans społeczny Niezwykłe zdolności i szczęście - umożliwiają mu sukces finansowy i awans społeczny Nieszczęśliwa miłość - Wokulski jest nieszczęśliwie zakochany, a jego nieszczęście wynika z niemożności pokonania uprzedzeń klasowych. Miłość równocześnie motorem wszelkich jego działań: wyprawy po majątek na wojnę, wizyt w teatrze, podejmowanych operacji finansowych, a w końcu rezygnacji z handlu. Skłonność do idealizacji - niemal do końca Stanisław wyobraża sobie Łęcką, jako kobietę-anioła, marzy o niej, jest jej wdzięczny za najdrobniejszy przyjazny gest, spojrzenie. Dopiero scena w pociągu uświadamia mu, że jego ukochana jest wyrachowana i wiarołomna. Niestałość uczuciowa - na początku powieści Wokulski jawi się czytelnikowi, jako prawdziwy wulkan, kipiący życiem - wraca z olbrzymimi pieniędzmi i od razu je inwestuje: powiększa sklep, najmuje nowych subiektów, udziela się charytatywnie. Ale dramatyczne przeżycia wpływają na niego fatalnie - gorzka prawda o obiekcie jego miłości skłania go do podjęcia dramatycznej decyzji - próby samobójczej. Do końca czytelnik nie jest pewny, jak Wokulski skończył - czy zginął przysypany gruzami zamku, czy wyjechał, pozostawiając fortunę bez zarządcy i spadkobiercy. Poczucie wyobcowania - Wokulski obraca się w dwóch środowiskach: mieszczaństwie i arystokracji, w żadnym jednak nie czuje się dobrze. Wie, ża arystokracja ledwie akceptuje go w swoim gronie i to wyłącznie za względu na jego majątek. Zaś jego "koledzy po fachu", są zwyczajnie zazdrośni o powodzenie w interesach, stąd nieprawdziwe pogłoski, o jego rzekomych oszustwach i kochankach. Wokulski jako pozytywista Realizacja społecznego programu pozytywistycznego (praca organiczna i praca u podstaw) - Wokulski stara się podnieść poziom gospodarczy kraju: inwestuje w swój sklep, stwarza nowe miejsca pracy, stopniowo podnosi pensje swoim pracownikom, a jednocześnie interesuje się losem najuboższych: prostytutki Marii, Węgiełka, Wysockiego. Pomaga im w najtrudniejszych życiowych sytuacjach: znajduje pracę, funduje mieszkanie, organizuje ślub. Wciąż porównuje swój majątek z dochodami najuboższych i ma wyrzuty sumienia, gdyż miłość poniekąd odciąga go od spraw biedoty. Fascynacja nauką i techniką - wyniesiona jeszcze z młodości. Stanisław, mimo, że kocha Izabellę, jest rozdarty pomiędzy karierą naukową, a miłością. Podziwia młodego wynalazcą Ochockiego i profesora Geista, planuje pomóc im, ale nie jest w stanie zdobyć się na poświęcenie się nauce. Wierzy przy tym, w utopię techniczną - cudowne wynalazki (machiny latające), które są w stanie odmienić świat i człowieka (por. mit o szklanych domach z Przedwiośnia Żeromskiego). Zdolność do efektywnego działania - widać ją najlepiej po sposobie zdobywania Izabelli - stopniowo osacza ją, zaprzyjaźnia się z jej ojcem i ciotką, uzależnia Łęckich finansowo, w końcu wykorzystuje romantyczną scenerię jako tło do oświadczyn. Akceptacja ideałów tolerancji i asymilacji - co doskonale widać po stosunku Wokulskiego do Żydów. Warszawskie kupiectwo traktuje ich z pogardą, jak nieuczciwą konkurencję. Wokulski tymczasem nawiązuje z nimi znajomość, szczerze zaprzyjaźnia się z żydowskim lekarzem Szumanem, nie waha się przekazać im interesu. Żródła: teksty nadesłane Serwis matura jest serwisem społecznościowym, publikuje materiały nadesłane przez internautów i nie odpowiada za treść umieszczanych tekstów oraz komentarzy. Serwis matura dokłada wszelkich starań, aby weryfikować nadsyłane materiały oraz dbać o ich zgodność z polskim prawem. Stanisław Wokulski jest głównym bohaterem powieści pt. „Lalka” Bolesława Prusa. Jest to człowiek epoki przejściowej, łączący w sobie typowe cechy dla romantyka i pozytywisty. Wokulski jest przedstawicielem bogatego mieszczaństwa. Z miłości do arystokratki wyjechał, aby pomnożyć swój majątek. Praca dla bohatera jest podstawową wartością. Chętnie pomaga ubogim ( praca w podstaw), zakłada spółkę do handlu ze Wschodem (praca organiczna). Fascynuje go nauka, to właśnie dla niej poświęcił lata swojej młodości. Zdobywanie wiedzy motywuje go do artykuł aby odblokować treśćStanisław Wokulski jest głównym bohaterem powieści pt. „Lalka” Bolesława Prusa. Jest to człowiek epoki przejściowej, łączący w sobie typowe cechy dla romantyka i pozytywisty. Wokulski jest przedstawicielem bogatego mieszczaństwa. Z miłości do arystokratki wyjechał, aby pomnożyć swój majątek. Praca dla bohatera jest podstawową wartością. Chętnie pomaga ubogim ( praca w podstaw), zakłada spółkę do handlu ze Wschodem (praca organiczna). Fascynuje go nauka, to właśnie dla niej poświęcił lata swojej młodości. Zdobywanie wiedzy motywuje go do pracy. Stanisław to jednak człowiek żyjący uczuciami poprzedniej epoki. Przeżył nieszczęśliwą miłość, której powodem było wewnętrzne rozdarcie i skłonność do depresji. Czytając poezje Mickiewicza rozpoznaje uczucie, które nigdy nie znajdzie spełnienia, gdyż pokochał „ pannę wysokiego urodzenia”. Jego kochanka wymaga od niego szlacheckiego pochodzenia, co było sprzeczne z pozycją Wokulskiego. Wokulski wychowywał się na lekturach Mickiewicza. Można je nazwać tak zwanymi „ książkami zbójeckimi”, które ukształtowały w bohaterze ideał kobiety. Takiego idealnego wzorca kochanki poszukiwał i uznał, że Izabela Łęcka może spełniać owe wymagania. Jednak rzeczywistość była inna. Łęcka okazała się pustą, pozbawioną uczuć kobietą, niezasługującą na miłość Wokulskiego. Ale Stanisław poprzez postawę romantyka tego nie zauważył. Dzieła Mickiewicza stały się przyczyną konfliktów Wokulskiego z samym sobą, klęski, a nawet upadku, czego skutkiem była próba popełnienia samobójstwa. Patriotyzm także przyczynił się w jakiejś mierze do porażki bohatera. Udział w powstaniu styczniowym jest symbolem bezgranicznego poświęcenia się ojczyźnie. Miłość tą odczytuje również w poezji Mickiewicza: „tyś oddał narodowi, coś miał najlepszego”. Naród jest uznany przez Wokulskiego za przyczynę porażki „to oni są wini twoim, moim i naszym nieszczęściom”. Myślę, ze Wokulski przegrał swoje życie jako romantyk i jako pozytywista. Jako romantyczny kochanek poświęcił wszystko dla kobiety, którą czynił sensem i celem swojego życia. Kochał kobietę, która była dla niego bóstwem, nigdy jednak nie doczekał się odwzajemnienia uczuć. Wychowany na romantycznej poezji Mickiewicza, zakochany w jednej kobiecie, nie potrafił już odnaleźć innej miłości. Natomiast jako pozytywista był przekonany, ze pracą i wiedzą zmieni swoją pozycję w społeczeństwie, wstąpi do świata salonów i będzie żył jak arystokracja. Jednak było to niemożliwe.